Udostępnij:
Zastosowanie oleju rybnego będącego źródłem kwasów omega-3 w dożylnych emulsjach tłuszczowych
Olej rybny, będący bogatym źródłem kwasów omega-3, w tym EPA i DHA, zyskuje coraz większe znaczenie w medycynie. Jego zastosowanie w dożylnych emulsjach tłuszczowych ma wpływ na poprawę stanu zdrowia pacjentów w różnych sytuacjach klinicznych. Kwasy omega-3 pełnią istotną funkcję w regulacji procesów zapalnych w organizmie, przyczyniając się do produkcji przeciwzapalnych eikozanoidów (1).
W artykule przyjrzymy się bliżej zastosowaniu oleju rybnego w emulsjach tłuszczowych. Porównamy emulsje zawierające olej rybny z tymi bez niego, omówimy optymalizację ich składu oraz przeanalizujemy ich skuteczność w konkretnych stanach klinicznych. Celem jest przedstawienie kompleksowego obrazu korzyści płynących z wykorzystania oleju rybnego jako źródła kwasów omega-3 w terapii żywieniowej.
Porównanie emulsji tłuszczowych z olejem rybnym i bez
Emulsje tłuszczowe stosowane w żywieniu pozajelitowym różnią się składem i proporcjami sów tłuszczowych. Tradycyjne emulsje oparte na oleju sojowym (SO) zawierają wysokie stężenia kwasów omega-6, podczas gdy nowsze formuły wzbogacone są o olej rybny (FO), będący źródłem kwasów omega-3, takich jak EPA i DHA. Emulsje mogą również zawierać olej z oliwek (OO) lub niołańcuchowe trójglicerydy (MCT) (1).
Chcesz przeczytać więcej?
Pełna treść artykułu, wraz z załącznikami do pobrania, dostępna jest dla prenumeratorów czasopisma, po zalogowaniu się.
O autorze
dr hab. n. med. prof. UM Przemysław Matras
czytam artykułyPrezes Polskiego Towarzystwa Żywienia Klinicznego. Specjalista chirurgii ogólnej i żywienia klinicznego. Ukończył Pomorską Akademię Medyczną w Szczecinie (obecnie Pomorski Uniwersytet Medyczny). Wieloletni pracownik Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. W latach 1995-2022 pracował w Klinice Chirurgii Ogólnej, Transplantacyjnej i Leczenia Żywieniowego. Obecnie jest kierownikiem Zakładu Żywienia Klinicznego UM w Lublinie. Od 1996 roku związany z Uniwersyteckim Szpitalem Klinicznym (dawniej Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny) Nr 4 w Lublinie, gdzie nadal pracuje na Oddziale Chirurgii Ogólnej i Leczenia Żywieniowego. Od 2005 roku kieruje Ośrodkiem Leczenia Żywieniowego USK Nr 4 w Lublinie.